Monsieur Hire  – นายจ้าง ของ Patrice Leconte

“Monsieur Hire” ของ Patrice Leconte เป็นโศกนาฏกรรมเกี่ยวกับความเหงาและ erotomania เล่าเกี่ยวกับคนโดดเดี่ยวสองคนที่ไม่มีอะไรเหมือนกัน มันเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรม และการยิงเปิดเป็นซากศพ Monsieur Hire เป็นช่างตัดเสื้อวัยกลางคนหัวโล้นหัวล้านที่อยู่คนเดียว อลิซเป็นสาวผมบลอนด์อายุ 22 ปีที่สวยงามและใจดี อาศัยอยู่ตามลำพังข้ามลานจาก Hire ในอาคารอพาร์ตเมนต์เดียวกัน

ในคืนที่เกิดการฆาตกรรม พยานเห็นชายร่างเล็กวิ่งไปที่อาคาร ในการสืบสวนในหมู่ผู้อยู่อาศัย นักสืบตำรวจพบว่าไม่มีใครชอบ Hire จ้างเป็นคนแรกที่ตกลง เขายอมรับว่าเขาดูเหมือนจะโจมตีผู้คนอย่างผิดปกติ เพื่อนบ้านจากอีกฟากหนึ่งของห้องโถงมองเขาจากทางเข้าประตู เขาถามว่า “ต้องการรูปถ่ายไหม” ขณะที่เขาเดินผ่านลานบ้าน ผงสีขาวก็ถูกทิ้งลงบนชุดสูทสีดำที่ไร้ที่ติของเขา

ทุกอย่างเกี่ยวกับ Hire (Michel Blanc) นั้นไร้ที่ติ ชุดสูท เนคไทของเขา รองเท้าที่ส่องแสง ขอบผมที่เล็มอย่างประณีต อลิซ (แซนดรีน บอนแนร์) เป็นคนร่าเริงแจ่มใส ยิ้มแย้มแจ่มใส คืนหนึ่งระหว่างเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง

สายฟ้าแลบเผยให้เห็นชายคนหนึ่งเฝ้าดูเธอจากเงามืดของอพาร์ตเมนต์ฝั่งตรงข้าม นี่คือ Hire ที่คอยเฝ้าดูเธอทุกชั่วโมงทุกคืน นอน ตื่นนอน แต่งตัว เปลื้องผ้า รีดเสื้อผ้าของเธอ ตกหลุมรักกับความอวดดีของเธอที่มีต่อแฟนหนุ่ม Emile (Luc Thuillier)

เธอจะทำอย่างไรเมื่อเธอค้นพบสิ่งนี้? บทภาพยนตร์อิงจาก Monsieur Hire’s Engagement โดย Georges Simenon แต่ก็ไม่เหมือนกับนโยบายสารวัตร Maigret ของเขา ซึ่งเป็นนวนิยายแบบดั้งเดิมที่มีพฤติกรรมและรายละเอียดที่สังเกตได้อย่างรอบคอบ Simenon รู้สึกทึ่งกับลักษณะเฉพาะของบุคลิกภาพของมนุษย์ ซึ่งเขาบรรยายด้วยร้อยแก้วที่เรียบง่ายและสง่างาม ซึ่งไม่ต่างจากสไตล์ภาพที่ควบคุมได้ของ Leconte ที่นี่

ภาพยนตร์เรื่องนี้มีสีสัน แต่โลกของ Hire เป็นขาวดำ:

ชุดสูท เสื้อเชิ้ต หนูขาวที่เขาเก็บไว้ในกรงเล็กๆ ในร้านตัดเสื้อของเขา ผิวของเขาซีดจนเขาไม่เคยออกไปข้างนอกในเวลากลางวัน ในทางกลับกัน อลิซชอบสีแดง เสื้อผ้าของเธอ ลิปสติกของเธอ ร้านขายของชำขนาดใหญ่ที่มีมะเขือเทศสุกที่เธอ “หยด” ลงบนบันไดเพื่อให้พวกเขากลิ้งไปทาง Hire ขณะที่เขาเปิดประตู เขากระโดดไปช่วยเธอหรือไม่? ไม่ เขาแค่ยืนมองเธอ จุดประสงค์ของการประดิษฐ์ของเธอคืออะไร?

อีกวันหนึ่ง เธอมาเคาะประตูบ้านเขา แต่เขาไม่ตอบ เขาต้องรู้ว่าเป็นเธอ เพราะเขาไม่เคยมีแขกมาเยี่ยม และเขาต้องตระหนักว่าเธอเพิ่งออกจากอพาร์ตเมนต์ของเธอเอง วันรุ่งขึ้นเธอเคาะประตู และเขาชวนเธอไปร้านอาหาร ในสถานีรถไฟ ซึ่งอาจเป็นเบาะแสถึงความคิดบางอย่างของเขา ในที่สุดเขาก็ยืนยันว่า ใช่ เขาได้เห็นเธอและแฟนหนุ่มของเธอรักกันแล้ว และเขาได้เห็นสิ่งอื่นที่เขาเชื่อว่าอธิบายถึงความเป็นมิตรอย่างกะทันหันของเธอที่มีต่อเขา

ดังนั้นในตอนแรกอาจ แต่ความรู้สึกของอลิซที่มีต่อเขากลับซับซ้อนยิ่งขึ้น และเธอก็ประทับใจกับคำประกาศความรักของเขา ในทางกลับกัน เอมิล แฟนหนุ่มของเธอมีร่างกายหยาบกระด้างและมีความคิดที่จะออกเดทที่สมบูรณ์แบบคือพาเธอไปชกมวยและเมินเฉยต่อเธอ ต่อมา เมื่อเขาต้องการย่องออกไปนอกหน้าต่างอย่างรวดเร็ว

ขั้นแรกเขาจะก้าวเข้าไปในเปลที่สร้างด้วยมือของเธอ และจากนั้นบนไหล่ของเธอ จ้างแบ่งปันความลับของเขากับอลิซ เขาใช้โสเภณีเป็นจำนวนมาก เขาบอกกับเธอ และในขณะที่เขาอธิบายกระบวนการของ bordello ใบหน้าของเธอสะท้อนถึงความหลงใหล บางทีผู้ชายอย่าง Hire อาจมีประสบการณ์เกี่ยวกับกามเช่นนั้นและพรรณนาถึงความรู้สึกเหล่านั้นได้อย่างมีสัมผัส แต่เขาไม่สามารถไปเยี่ยมหญิงโสเภณีได้อีก เขาอธิบาย เพราะเขาตกหลุมรักเธอ

จ้างเป็นผู้ชายที่มีความลับมากมาย คืนหนึ่งระหว่างการสอบสวนของผู้ตรวจการตำรวจ เขาพาเขาไปที่ลานโบว์ลิ่ง ซึ่งเขากลิ้งไปตีหลังจากนัดหยุดงานอย่างไม่มีที่ติ แม้แต่ถอยหลังระหว่างขาของเขา แม้กระทั่งผ้าปิดตา และได้รับการปรบมือจากคนประจำที่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน เขาเก็บเงินจากเจ้าของรถ เข้าร่วมกับตำรวจที่บาร์ โยนกระสุนกลับไปแล้วพูดว่า “เห็นไหม ฉันไม่ได้ไม่ชอบทุกที่”

เกิดอะไรขึ้นระหว่าง Hire และ Alice? สำหรับเรื่องนั้น เธอรู้สึกอย่างไรกับแฟนหนุ่ม เอมิล? ความสัมพันธ์นั้นดูค่อนข้างเป็นมาตรฐานสำหรับฟิล์มนัวร์ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นอาชญากรตัวเล็กๆ ที่ไร้เหตุผล

และมีเพียงความภักดีของเธอเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้ การที่เธอทุ่มเทให้กับเขานั้นไร้ความหมายและไม่สมควรได้รับ เท่าที่เราเห็น และแม้ว่าตัวเลขทางเพศระหว่างพวกเขา เธอก็ซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายทุกอย่างได้ เธอไม่เคยพบผู้ชายที่รักเธอลึกซึ้งและทุ่มเท (และครอบงำ) มากกว่าของ Hire เอมิลจะไม่เข้าใจด้วยซ้ำ

จุดศูนย์กลางของหนังเรื่องนี้คือความโศกเศร้าอย่างยิ่ง โดยถ่ายด้วยช็อตโมชั่นเร็วช่วงท้ายที่ช้าลงชั่วขณะหนึ่งเพื่อแสดงรายละเอียดที่ค้างอยู่ในสโลว์โมชั่นที่ทำให้ใจสลาย จากนั้นตอนจบจะสรุปทุกอย่าง แต่ไม่ใช่เพื่อความพึงพอใจของทุกคน

Patrice Leconte เกิดปี 1947 เป็นหนึ่งในผู้กำกับชาวฝรั่งเศสที่เก่งกาจที่สุด เขาเปลี่ยนสไตล์และแนวเพลงจากภาพยนตร์เป็นภาพยนตร์ และคุณอาจเป็นแฟนตัวยงของเขาโดยไม่รู้ตัว “Monsieur Hire” (1989) เป็นความสำเร็จครั้งแรกของเขาอย่างมาก ฉายรอบปฐมทัศน์ที่เมือง Cannes ซึ่งเป็นที่ที่ฉันเห็น

นอกจากนี้ เขายังได้สร้าง “Ridicule” (พ.ศ. 2539) เกี่ยวกับเจ้าของที่ดินในจังหวัดในรัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ซึ่งพยายามที่จะเอาชนะความโปรดปรานของศาลด้วยการฝึกไหวพริบอันเป็นที่รักของกษัตริย์ “The Widow of Saint-Pierre” (2000) เกี่ยวกับฆาตกรที่ถูกประณามที่รอความตายบนเกาะฝรั่งเศส – แคนาดาจนกระทั่งสามารถนำเข้าเพชฌฆาตจากปารีส

“Man on the Train (2002)” กับ Jean Rochefort และ Johnny Hallyday ในฐานะสุภาพบุรุษที่อ่อนโยนของจังหวัดมีโอกาสพบกับโจร และภาพยนตร์ยอดเยี่ยมอีกเรื่องของฉัน “The Hairdresser’s Husband” (พ.ศ. 2533) ที่นำแสดงโดยโรชฟอร์ตอีกครั้งในฐานะผู้ชายที่หลงใหลในช่างทำผมในเมืองเล็ก ๆ ที่เขาแต่งงานกับเธอ ซื้อร้านเสริมสวยให้เธอ และต้องการเพียงว่าเขาได้รับอนุญาตให้นั่ง นับวันยิ่งรักเธอ

“ฉันไม่คิดว่าคนทำหนังกำลังจัดการหุ่นเชิด” เลอคอนเตบอกฉันที่งานเทศกาลภาพยนตร์โตรอนโตปี 2002 “ในทางตรงกันข้าม ฉันเชื่อว่าผู้สร้างภาพยนตร์เป็นเหมือนนักเคมีมากกว่า

คุณผสมองค์ประกอบที่ไม่เกี่ยวข้องกัน และคุณจะเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้น จุดเริ่มต้นของ ‘The Man on the Train’ คือการพบกันของทั้งสอง นักแสดง ใส่ Johnny Hallyday สักสองสามหยด Jean Rochefort สักสองสามหยดแล้วดูว่าเกิดอะไรขึ้น บางครั้งมันก็ระเบิดใส่หน้าคุณ”

ฉันถามคำถามบังคับเกี่ยวกับ French New Wave และเขากล่าวว่า “ฉันไม่รู้จัก Truffaut เลย ฉันไม่เคยพบเขาเลย เพราะเขาอาจเสียชีวิตเร็วเกินไป สิ่งหนึ่งที่ฉันชอบมากที่สุดเกี่ยวกับ Truffaut คือ ว่าเขารักภาพยนตร์ และฉันต้องการสิ่งนั้นในหลุมฝังศพของฉัน: ผู้ชายคนนี้ชอบสร้างภาพยนตร์ “

 

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : angelwebsolutions.com